ในบทความ “อนุบาลศึกษา[01]” ผมได้บอกไปแล้วว่า ในการสอนเด็กนักเรียนนั้น จะต้องจัดให้นักเรียนนั่งเป็นแถว และห่างกันพอสมควร
วัตถุประสงค์ประการแรกก็คือ เพื่อความเป็นระเบียบเรียบร้อยและสวยงาม ประการที่สอง สำคัญที่สุดก็คือ ถ้าเด็กนั่งใกล้กัน เด็กมันจะคุยกันหรือเล่นกัน
เพราะ เด็กในวัยนี้ เห็นดวงธรรมและเห็นกายธรรมเร็วมาก ในขณะที่เห็นดวงธรรมและเห็นกายธรรมนั้น เด็กสามารถเล่นกัน แหย่กัน และคุยกันได้
อย่างไรก็ดี การที่จะจัดให้เด็กอนุบาลให้เป็นแถวๆ ห่างกันนั้น ต้องใช้เวลาพอสมควร และในการไปสอนของผมนั้น มีเวลาไม่มากนัก
ดังนั้น เฉพาะเด็กอนุบาลที่ผมสอน ผมจะให้นั่งอย่างไรก็ได้ เพราะ อย่างไงก็ตาม เด็กกลุ่มนี้เห็นดวงธรรมและกายธรรมง่ายมาก และใช้เวลาไม่นาน
ดังนั้น เฉพาะเด็กอนุบาลที่ผมสอน ผมจะให้นั่งอย่างไรก็ได้ เพราะ อย่างไงก็ตาม เด็กกลุ่มนี้เห็นดวงธรรมและกายธรรมง่ายมาก และใช้เวลาไม่นาน
ขอให้ดูตัวอย่างการสอนที่โรงเรียนบ้านหนองตากร้า อ. เมือง จ. ร้อยเอ็ด ซึ่งผมไปสอนมาเมื่อวันที่ 9 กุมภาพันธ์ 2555
จากวิดิโอดังกล่าว ผมขออธิบายเทคนิคการสอนเป็นข้อๆ ดังนี้
1) ต้องให้นักเรียนดูการ์ตูนก่อน ถ้ามีเวลาเหลือก็ให้ดูหลังจากการฝึกด้วย เพื่อเป็นการสร้างแรงจูงใจ เด็กจะฝึกปฏิบัติธรรมด้วยความสุข
เมื่อผมไปสอนครั้งต่อไป เมื่อเด็กนักเรียนเห็นรถของผมเข้าไปในโรงเรียน เด็กจะวิ่งมาต้อนรับด้วยความยิ้มแย้มแจ่มใส เพราะ อยากดูการ์ตูน ไม่ได้อยากนั่งสมาธิ
2) ในการสอนนั้น ผมจะให้เด็กลืมตาดูการนำดวงแก้วไปตามฐานที่ 1, 2, 3 และ 7 เมื่อเห็นดวงใสในท้องแล้ว จึงค่อยหลับตา และทำวิชาต่อไปให้เห็นกายธรรม
ผมได้วิธีนี้มาจากไหน
ผมได้จากมาจากการสังเกต ในการสอนวิชาธรรมกายนั้น จะต้อง “สั่งวิชา” ให้ผู้เรียนทำตาม และจะต้องมีการถามความก้าวหน้าเป็นระยะๆ ไป
ในการไปสอนในหลายๆ โรงเรียน เมื่อถามว่า ใครเห็นดวงใสแล้ว เด็กไม่ยกมือ ทำให้เราต้องลำบากในการจะตรวจสอบว่า นักเรียนเห็นดวงธรรมหรือยัง
ดังนั้น ในการสอนของผม ผมจะอธิบายโดยการนำดวงแก้วไปตามฐาน เมื่อถึงเวลาจะสอนจริงๆ ผมก็ตกลงกับเด็กนักเรียนว่า
“เดี๋ยวตอนสอน ถ้าครูถามใครว่า ใครเห็นดวงใสในท้องแล้ว ให้ยกมือขึ้น นักเรียนต้องยกมือนะ เดี๋ยวครูสอนไม่ถูก”
ปรากฏว่า มีเด็กนักเรียนอนุบาลกับ ป. 1 ยกมือขึ้นมา ผมจึงรู้ว่า แค่การนำเอาดวงใสไปวางตามฐานของใจนั้น เด็กนักเรียนทำตามไปด้วย และเห็นดวงใสในท้องแล้ว
เมื่อแรกๆ เด็กอนุบาลจะเห็น แล้วต่อมาก็ ป. 1 เดี๋ยวนี้ การนำดวงใสไปวางตามฐานต่างๆ นั้น เด็ก ป. 6 ก็เห็นดวงใสในท้องได้แล้ว
3) การสั่งวิชาให้เห็นกายธรรมนั้น ต้องทำโดยทันทีทันใด เมื่อนักเรียนเห็นดวงปฐมมรรคแล้ว ไม่อย่างนั้น มารจะเข้ามาแทรกซ้อน
จะเห็นได้ว่า นักเรียนอนุบาลเห็นดวงธรรมและกายธรรมเร็วมาก
อย่างไรก็ดี เด็กอนุบาลนั้น การเห็นดวงธรรมกับกายธรรมของเขา เหมือนกับ “ไก่ได้พลอย” คือ เขาไม่รู้คุณค่าของดวงธรรมกับกายธรรม
ผู้ใหญ่ฝึกกันเป็นสิบๆ ปี ไม่เห็น แต่เด็กเหล่านี้ สอนปุ๊บก็เห็นปั้บ
ในเมื่อเหมือนกับ “ไก่ได้พลอย” แล้วสอนไปทำไม
การสอนนี้ เพื่อเป็นการสร้าง “รอยใจ” ของวิชาธรรมกายให้กับเด็กอนุบาล ต่อไปข้างหน้าเมื่อเขาโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว และต้องการมาปฏิบัติธรรมอีก เขาจะเห็นดวงธรรมได้ง่าย
ไม่สอนยากสอนเย็นเหมือนกับผู้ใหญ่ในยุคนี้ ซึ่งไม่เคยฝึกมาตั้งแต่ตอนเป็นเด็ก.....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น